Różaniec ze św. Bratem Albertem

Jak paciorki różańca przesuwają się chwile,
Nasze smutki, radości i blaski.
A ty Bogu je zanieś, połączone w różaniec,
Święta Panno Maryjo, pełna łaski!

W niedzielę 10 października 2021 r. Stowarzyszenie na rzecz osób niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta – spotkało się na wspólnej modlitwie różańcowej i zarazem wieczornej Mszy Świętej. Przewodniczył ks. Proboszcz a poszczególne tajemnice różańcowe prowadziły: p. Maria Lupa,  p. Zofia Wojakowska, p. Jadwiga Rusnak, p. Elżbieta Bulik, p. Zofia Mysza. Po Mszy św. przeszliśmy na wspólne spotkanie Stowarzyszenia na „starą plebanię” na radosny wieczór z „gołąbkiem”. Była wspólna modlitwa, śpiewy, informacje dotyczące naszego Stowarzyszenia – a przede wszystkim radość , że można było się znów spotkać. Zdjęcia w galerii.

Bóg zapłać  - Paniom, które już w sobotę przygotowały smaczne gołąbki
i które zatroszczyły się o kuchnię w czasie naszego spotkania na „starej plebani”.

ks. Marek

Dziwnówek 2021

"Uprzejme spojrzenie i uśmiech znaczą często więcej, niż udana rozmowa."

/Bł. Stefan Wyszyński/

Dziwnówek 2021

W dniach od 12 - 26 września 2021 r. już po raz dziewiąty prawie 130 osób z terenu naszej Gminy i Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych św. Brata Alberta wyjechało na turnus rehabilitacyjny nad nasze Morze Bałtyckie do ośrodka "CONTESSA" w Dziwnówku.

Nasz tegoroczny wyjazd tak jak rok temu, do końca stał pod znakiem zapytania ze względu na panującą pandemię. Dzięki Bogu nie było dużo zakażeń i mogliśmy w tym roku też wyjechać nad morze.

Zbiórka o godz. 22 na parkingu przed kościołem parafialnym w Niedźwiedziu, po zapakowaniu bagaży i wózków inwalidzkich, zamaskowani i z dystansem wchodzimy do autokaru, gdzie po dezynfekcji i pomiarze temperatury zasiadamy na swoich miejscach.

Rozpoczęliśmy od niespodzianki. Koordynator konkursu „Odblaskowa Szkoła” Pani Joanna Cichańska z ks. Dominikiem Wochem ze Szkoły Podstawowej w Niedźwiedziu z wolontariuszami jak rok temu obdarowali wszystkich uczestników Turnusu rehabilitacyjnego emerytów i osoby niepełnosprawne z naszej Gminy opaskami i kamizelkami odblaskowymi, za co bardzo im DZIĘKIJEMY!!

Godzina 22:30, po błogosławieństwie przez ks. Proboszcza Tadeusza Korczaka wyruszamy w stronę morza celu naszej podróży. Po całonocnej jeździe, docieramy na miejsce. Nasz   wypoczynek rozpoczynamy od wspólnej Mszy Św. w parafialnym kościele. Tamtejszy Ks. Proboszcz Zbigniew Niemasik wita nas serdecznie, zapewniając o pamięci w modlitwie. 12 września to szczególny dzień, beatyfikacja prymasa Stefana Wyszyńskiego. Po Mszy św. wracamy do ośrodka gdzie czeka na nas obiad i klucze od pokoi. Przez całe dwa tygodnie korzystamy z zabiegów rehabilitacyjnych, odpoczywamy, rozkoszując się nadmorskim klimatem, spacerami oraz wspólnym spędzaniem czasu. Kolejne dni to nie tylko intensywna rehabilitacja ale też spacery, i wyjazdy na wycieczki organizowane przez panią Teresę. (Kołobrzeg, Trzęsacz, Niechorze, na przejażdżce kolejką wąskotorową. Międzyzdroje, Świnoujście, rejs statkiem itd.. Dla dzieci tradycyjnie, zabawy i zawody, klaun oraz wyjazd do Kołobrzegu – Dygowo do FUN PARKU POMERANIA) Atrakcji nie brakuje.  Możemy korzystać zarówno z oferty  Ośrodka, w którym mieszkamy, jak również indywidualnie, tak jak  każdy lubi spędzać czas. Trasy rowerowe zachęcały do licznych wypraw rowerowych.

Dla osób i dzieci niepełnosprawnych dodatkowo była zorganizowana wycieczka do Świnoujścia (rejs statkiem) zwiedzanie od strony morza i do Międzyzdrojów ufundowana przez naszego Proboszcza ks. Tadeusza Korczaka i ks. Marka Wójcika. Bardzo dziękujemy za pamięć o nas i wsparcie. Bóg zapłać! Pamiętamy w modlitwie. Na zakończenie wycieczki, mała niespodzianka w postaci lodów na molo w Międzyzdrojach.

Do niespodzianek zaliczyć też trzeba już tradycyjne „pączki z Niedźwiedzia” od ks. Marka. Dziękujemy!

Dwa tygodnie minęły nam bardzo szybko i przyjemnie. Cała grupą idziemy na Mszę św.  żeby podziękować Bogu za miły pobyt, a ks. Zbigniewowi za modlitwę za naszą grupę i naszych księży. Wypoczęci, z nowymi siłami wróciliśmy do domów, mając nadzieję, że za rok już 10 raz wrócimy do Dziwnówka. Zdjęcia w galerii.

Dziękuję bardzo wszystkim uczestnikom turnusu, (tym co grali, śpiewali, czytali i pomagali sobie nawzajem), pani Agatce za stworzenie miłej atmosfery. Ks. Zbigniewowi i ks. Markowi, za modlitwę. Naszym księżom Proboszczom ks. Tadeuszowi i ks. Markowi za wsparcie i słodkie upominki. Pani Monice Kowalczyk kierownik GOPS za częściowe dofinansowanie autokaru. Całemu kierownictwu i personelowi „Contessy”! Panom kierowcom, że szczęśliwie nas dowieźli i za pomoc przy bagażach i wkładaniu do autokaru.

Tadeusz Kowalczyk

Dom Matki Boskiej Leśnej… Komańcza 2021

„Tam gdzie panuje wielka ufność ku Maryi i wiara w jej zwycięstwo,

tam Bóg dokonuje przez Nią przedziwnych cudów swojej postaci…”

/z nauczania Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego/

Choć w tym tygodniu była brzydka, deszczowa pogoda, to 25 sierpnia 2021 r. cały dzień w czasie naszej pielgrzymki Stowarzyszenia Niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta i emerytów – panowała słoneczna, piękna pogoda. Tym razem prowadził nas Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński do miejsca swego uwięzienia do Komańczy w Bieszczadach. Do jego beatyfikacji pozostało 18 dni, która się ma dokonać w Warszawie. Na ten pielgrzymi szlak wyruszyło tym razem 46 osób – po Mszy św. w naszym kościele w Niedźwiedziu z modlitwą i pieśnią na ustach. Nasz przewodnik opowiadał w czasie drogi o Beskidzie Sądeckim, Beskidzie Niskim oraz Bieszczadach. O Łemkach i ich historii, cerkiewkach licznych rozsianych, o ciekawych miejscowościach po drodze jak: Ropa, Wysowa, Szymbark, Nowy Żmigród, Dukla, Rymanów czy wreszcie Komańcza. W Jaśliskim Parku Narodowym mamy dłuższy postój w plenerze na wspólną „agapę” i odpoczynek. Poczym ruszamy już do Komańczy podziwiając Bieszczady z cerkiewkami. Koło godz. 12 w Komańczy zatrzymujemy się przy pięknej małej cerkiewce prawosławnej, którą zwiedzamy z przewodnikiem, poznając jej historię /piękny ikonostas/ i historię ludzi którzy wyznają prawosławie /mała grupka/. W Komańczy mamy cerkiew prawosławną, cerkiew grecko - katolicką i kościół rzymsko – katolicki. Potem autokarem udajemy się do Klasztoru Sióstr Nazaretanek, w którym był internowany ks. Prymas Tysiąclecia. Jego życie poznaliśmy już po drodze jak i omówiono jego pobyt tutaj /28 X 1955r. – 28 X 1956 r./ w Komańczy gdzie przygotował Jasnogórskie Śluby Narodu i Wielką Nowennę Tysiąclecia Chrztu Polski. Po dotarciu do Klasztoru Sióstr Nazaretanek dłuższy odpoczynek i w powrotnej drodze podążamy wszyscy do Matki Boskiej Leśnej przy której często przebywał i modlił się Prymas Stefan Wyszyński. Tam wspólna modlitwa – dziesiątek różańca, śpiewy maryjne, prywatna modlitwa ciszy lasu, przy słonecznych promieniach przechodzących przez korony drzew. Wpatrzeni w figurę Niepokalanej, poznając historię tego miejsca, chce się tam dłużej pozostać…

A oto historia tego miejsca:

W latach 20 ubiegłego stulecia na tym wzgórzu należącym do hr. Stanisława Potockiego rezydującego w Rymanowie prowadzono wycinkę lasu. Krążące w śród ludzi opowieści o drwalu z dalekiej Huculszczyzny, który ścinał drzewa, nocując w szałasie skleconym przez siebie z jodłowych gałęzi. Pewnej nocy przyśniła mu się piękna „Pani w bieli” zstępująca ku niemu. Coś się z nim stało. Serce jego wypełniły miłość i niespotykany dotąd pokój. Zauważyli to inni leśnicy. Wykradli mu tą słodką tajemnicę. Zaczęto opowiadać, ze to Matka Boża we śnie przyszła do niego. Z biegiem czasu wszystko ustąpiło. Ekipa drwali przeniosła się gdzie indziej. Szczęśliwiec jednak wciąż pełen pokoju nawiedzał to miejsce, tak mu drogie.

Latem – to już lata 30 – wędrującego po tym wzgórzu kuracjusza z pobliskiego sanatorium PKP ukąsiła żmija. Noga puchła… najbliższy punkt ambulatoryjny w Sanoku- ok. 30 km. Znikąd pomocy. Nagle stanęła mu w oczach „Pani w bieli” z zasłyszanego kiedyś opowiadania. Matko Boska, ratuj – zawołał z wiarą. Opuchlizna zeszła z nogi. Pozostał tylko maleńki ślad po ukąszeniu. Pełen wdzięczności, postawił na tym miejscu, na niewysokim cokole figurę Niepokalanej, dziękując za ocalenie.

W czasie II wojny światowej w pobliskim klasztorze mieszkały siostry Nazaretanki, na wzgórze Bircza. Niemcy, którzy tam mieli swój posterunek przychwycili znacznej rangi akowca, starającego przedostać się na Węgry. Chodziło im o wydobycie z niego tajnych wiadomości – a potem rozstrzelać. Przebywająca w klasztorze s. Bernadetta, przez miejscowych zwana „doktórka” dobrze mówiła po niemiecku, i zdołała uprosić by pozwolono nakarmić więźnia. Ze względu na to, że był to wieczór sylwestrowy i przygotowane było już noworoczne świętowanie /a żaden z więźniów nie odważył się na oczach Sióstr rozstrzelać więźnia/ odłożono egzekucję na dzień następny. Więzień z kajdankami na rękach i nogach pozostał wśród ucztujących. Gdy oni posnęli, zdążył wydostać się na zewnątrz. Siostry, jak w każdą sylwestrową noc – modliły się w kaplicy – usłyszały delikatny brzdęk łańcucha. Tym gorliwsza stała się modlitwa… Na puszystym śniegu pozostał krwawy ślad. Z ogromnym wysiłkiem doczołgał się do figury Matki Bożej. I tu koniec śladów… Ktoś ukrył dalszy ślad. Po kilku miesiącach siostry otrzymały kartkę z Węgier – żyję. Dziękuję Siostro. Wierzę… Po zakończeniu, uratowany, powrócił na to miejsce by podziękować Matce Najświętszej za ratunek. To ona zakryła ślady, odebrała psom węch – ukryty pod korzeniami pobliskiego drzewa słyszałem obławę.

Z ufnością wzywałem Tej Pani – opowiadał z przejęciem… Odnowił figurę Niepokalanej i umieścił na wyższym cokole.

Kilkadziesiąt lat później, miejsce to z różańcem w ręku nawiedził internowany w klasztorze Sióstr Nazaretanek kard. Stefan Wyszyński /28 X 1955r. – 28 X 1956 r./ Sługa i Niewolnik Maryi. U Niej szukał natchnienia. Niepokalana ponad 80 lat na ty wzgórzu ma swoje miejsce – ciche sanktuarium i rozdziela łaski. Jak przed laty usunęła jak żmijowy, proszącemu z wiarą o ratunek, zakryła ślady skutego kajdanami uciekiniera, pocieszała i napełniała pokojem oddanego jej bez reszty Prymasa – tak samo i dziś przychodzi z matczyną pomocą tym, którzy z ufnością garną się do Niej…

Stamtąd – udajemy się do restauracji „Pod kominkiem” na dobry i smaczny obiad. Przykro opuszczać to bieszczadzkie miejsce i drogą przez Wisłok Wielki, Jaśliska do Pustelni św. Jana z Dukli, odmawiając po drodze Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Spokojnie przez las, dochodzimy do źródła św. Jana /bierzemy w butelki wodę/ i do kaplicy na wspólną modlitwę i śpiew. Po drodze dokańczamy różaniec z Sługą Bożym Prymasem Wyszyńskim i ze śpiewem na ustach docieramy do domów o godz. 19:30.

Bóg zapłać wszystkim uczestniczącym w tej pielgrzymce z Prymasem Tysiąclecia /na kilka dni przed jego beatyfikacją/, tym który ten wyjazd przygotowali i naszemu kierowcy p. Janowi. Może pozwoli Pan Bóg nam wspólnie pielgrzymować. Zdjęcia w galerii.

„Niech więc Polacy kochają i będą Maryi posłuszni…” – słowa Prymasa Tysiąclecia

Ks. Marek

Dom Matki Bożej Kalwaryjskiej - 2021

„Gwiazdo śliczna wspaniała

Kalwaryjska Maryjo

Do Ciebie się uciekamy o Maryjo Maryjo…”

7 lipca 2021 r. w pierwszą sobotę miesiąca, w dniu poświęconym Maryji, Matce Jezusa – przy pięknej słonecznej pogodzie wyruszamy w drogę, po wspólnej modlitwie w autokarze, Anioł Pański, Gwiazdo śliczna… Celem jest najpierw Kraków – baza statków rzecznych na Wiśle pod Wawelem. O godz.10 ruszamy w trasę statkiem „Nimfa” aż do Tyńca. Po drodze po Krakowie i okolicy oprowadza nas przewodnik, a my podziwiamy Wawel, Salwator z klasztorem sióstr Norbertanek i błog. Bronisławą – Przegorzały z na skale w Lasku Wolskim – Srebrna Góra z klasztorem O. Kamedułów (tu dowiadujemy się ciekawej historii o naszym Sebastianie Lubomirskim z 1604 r.) aż wreszcie Stopień Kościuszki na Wiśle, którą płyniemy. Nasz turystyczny statek wpływa do śluzy, aby mógł wypłynąć dalej, bo Stopień Kościuszki spiętrza wodę na Wiśle. Statek musi być podniesiony do poziomu Wisły który jest za tamą. I za zakrętem już widać opactwo tynieckie O. Benedyktynów. Opuszczamy statek i autokarem udajemy się do Ośrodka Kajakarskiego Kolna na zasłużony obiad. Po obiedzie wracamy nad Wisłę, do Tyńca aby zwiedzić piękne stare opactwo O. Benedyktynów (kościół pw. św. Piotra i Pawła, mury, dziedziniec i wolny czas…) Odmawiając Koronkę do Bożego Miłosierdzia ruszamy w dalszą trasę przez Skawinę do Kalwarii. Modlitwa różańcowa i śpiew „O Maryjo witam Cię” – wprowadzają nas do Sanktuarium Matki Bożej Kalwaryjskiej (święto liturgiczne już 13 VIII br) Wspólnie podążamy do kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej - na prywatną modlitwę a potem jest wolny czas do godz. 18 i powrót już do Niedźwiedzia. W tej wycieczce – pielgrzymce uczestniczyło nas 49 osób ze Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta i Koła Seniorów działającego przy Stowarzyszeniu.

Bóg zapłać wszystkim, którzy w sobotni czas uczestniczyli poznając ciekawe miejsca w naszej Ojczyźnie oraz tym którzy ten wyjazd przygotowali i naszemu kierowcy p. Janowi. To radość że można wyrwać się z domów, być wreszcie razem i spokojnie poznawać piękno ukryte w polskim krajobrazie i w sercach naszych. Czekamy na następny pielgrzymkowy szlak. Zdjęcia w galerii.

„I my tu zgromadzeni

Pokłon dajmy Maryi.

Czyste serca Bożej Matce

Darujmy ach darujmy…”

Ks. Marek

„Bo cały świat, jest pełen śladów Boga…” OREMUS - 25 lipca 2021 r.

W wakacyjną, piękną i słoneczną niedzielę, po uczestnictwie we Mszy św. w naszym parafialnym kościele
– Parafialny chór „Oremus” wraz z sympatykami udał się w drogę w kierunku Krynicy.

Wyjazd zorganizowały: Siostra Teresa dyrygentka chóru i p. Agata, a kierowcą był p. Piotr. Nasz przewodnik prowadził nas z komentarzami przez Podegrodzie, Rytro, Piwniczną, Żegiestów, Muszynę – piękną doliną Popradu. Tak dotarliśmy do Czarnego Potoku, a tam przesiadka na kolejkę linową na Jaworzynę Krynicką (1114 m n.p.m.)skąd podziwialiśmy piękną panoramę Beskidu (naszego i słowackiego). Siedząc przy stolikach, pijąc różne napoje – był wreszcie czas na wspólne przebywanie z sobą. (A tego nam ostatnio brakuje.) zjazd kolejką na dół i jadąc do Powroźnika po drodze „Anioł Pański”. Powroźnik posiada piękną małą, zabytkową cerkiew (można powiedzieć dwie w jednej) pw. Św. Jakuba Młodszego Apostoła, która została wpisana na listę – Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Pan Paweł przewodnik, oprowadzał nas historycznie i bajecznie po tej perełce polskiej historii, jaką tworzyli tutaj Łemkowie. Dzięki temu, że cerkiew służyła jako kościół Rzym-katolicki, przetrwał ikonostas i wiele zabytkowych obrazów. Obecnie parafia opodal ma już nowy kościół. A teraz dalej w drogę do zdroju, do Krynicy. Spacerujemy sobie deptakiem, wspólne zdjęcie pod Mickiewiczem i na Górę Parkową (kolej zamknięta). Dreptając dochodzimy w parku do figury Matki Bożej, i tam wspólnie o godzinie 15 – odmawiamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Powracając do centrum podziwiamy piękną cerkiewkę, i mamy czas wolny aż do godz. 17. W powrotnej drodze zatrzymujemy się w Starym Sączu przy Ołtarzu Papieskim, gdzie „na wysokościach” patrząc tak jak to czynił w czerwcu 1999 r. na Beskid Sądecki śpiewamy pod dyrekcją s. Teresy ulubione pieśni św. Jana Pawła II – Barka, Abba Ojcze, Czarna Madonna – wspólna modlitwa i błog. Boże. Zwiedzamy muzeum poświęcone św. JP II oraz Ośrodek Rekolekcyjny z kaplicą z relikwiami św. Kingi (w sobotę była Jej uroczystość liturgiczna) i św. Jana Pawła II. Przy autokarze jeszcze wspólne „Plurimos annos” – dla solenizantek (św. Anna) i zaległych solenizantów (św. Jan i św. Piotr). I już z stąd spokojnie ruszamy do naszych domów, „rozśpiewanym autokarem”. Zdjęcia w galerii.

„…Wiersz niespodziewany, akt szczerego „credo”

Na chwalę Chrystusa, na gniewanie czarcie…

Bo tutaj w Powroźniku zobaczyłem niebo,

Niebo zbudowane ręką cieśli w akcie…

W akcie skruchy, miłości i wiary.

Dla współczesnych i dla nas – ciekawych…”

/Ballada o cerkwi beskidzkiej/

Ks. Marek

Śladem Sanktuariów w sercu Polski – pielgrzymka Osób Niepełnosprawnych z Wolontariatem 2021

Śladem Sanktuariów w sercu Polski  –  pielgrzymka autokarowa po Polsce
04. 07. – 07. 07. 2021r.

Dzień pierwszy

Niedzielę 4 lipca 2021 r. o 5:30 rozpoczęliśmy od mszy świętej w Kościele Parafialnym Matki Bożej Różańcowej w Niedźwiedziu. Pielgrzymi mieli możliwość uczestniczenia w Eucharystii. koncelebrowanej przez ks. M. Wójcika i Ks. D. Wocha. Podczas kazania ks. Marek wspomniał, abyśmy nie bali się walczyć o swoją wiarę, wyrażając swoje zdanie i nie pozostawali obojętni w jej obronie. Na koniec udzielił uroczystego błogosławieństwa pielgrzymom udającym się do Serca sanktuariów Maryjnych w Polsce. Po Mszy św. czekał na nas autobus z kierowcami p. Janem i p. Piotrem. Zapakowaliśmy bagaże i o 6:30 wyruszyliśmy z parkingu przy kościele na szlak naszego pielgrzymowania. Towarzyszyła nam po raz kolejny, zaprzyjaźniona pani przewodnik Teresa Kłys. Pierwszym etapem naszej drogi był przejazd do Częstochowy. Około godziny 10 dotarliśmy do Sanktuarium na wzgórzu Jasnej Góry. Tam mieliśmy czas na indywidualne spotkanie z naszą ukochaną matką i modlitwę przed jej wizerunkiem. Spotkaliśmy się tam z siostrą Teresą Jacek, która to obecnie posługuje w Częstochowie w Pałacu Biskupim. Mile spędzona chwila z siostrą to czas wspomnień związanych z jej pobytem w naszej parafii i pracy w naszym szkolnym wolontariacie, rozmowa z pielgrzymami i przerwa kawowa w autobusie. Pożegnaliśmy siostrę i ruszyliśmy w dalszą drogę do Niepokalanowa. W czasie podróżowania obejrzeliśmy film pt. „Życie za życie.” – o św. Maksymilianie Marii Kolbe. Po przyjeździe na miejsce najpierw  udaliśmy się do Muzeum św. Maksymiliana. Oglądając wystawę zapoznaliśmy się z jego życiem, pracą i działalnością Niepokalanowa oraz misjom franciszkańskim na całym świecie. Następnie nawiedziliśmy kaplicę św. Maksymiliana, gdzie Brat Marek opowiedział nam historię tego najstarszego budynku w klasztorze. W tej kaplicy modlił się Święty, tu odprawiał Msze święte, głosił konferencje. To w niej bracia składali śluby zakonne. Kaplica nadal jest kolebką klasztoru. Tuż przy zakrystii zobaczyliśmy pierwszą celę św. Maksymiliana, w której mieszkał od założenia Niepokalanowa. Obok kaplicy, od strony szosy zobaczyliśmy niewielką figurkę Niepokalanej. Ją to w 1927 r. postawił św. Maksymilian na jeszcze pustym polu, kiedy miał otrzymać teren od księcia Jana Druckiego-Lubeckiego. Tam też wspólnie odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego, zanosząc do Niepokalanej nasze prośby. Na pamiątkę wizyty otrzymaliśmy cudowne medaliki, wykonywane samodzielnie przez braci. Następnie udaliśmy się do sali teatralnej, pod ołtarzem polowym, gdzie istnieje nietypowa Kalwaria, którą każdy z nas mógł przeżyć indywidualnie i głęboko. Choć nie udaliśmy się po pątniczych ścieżkach, by rozważyć mękę naszego Pana Jezusa Chrystusa to uczestniczyliśmy w Misterium Męki Pańskiej w formie teatralnej.  Figury i cała scenografia zostały wykonane przez braci zakonnych. Po obejrzeniu spektaklu każdy z nas mógł sobie zadać pytanie: Kim dla mnie jest Jezus Chrystus?  Następnie udaliśmy się do Bazyliki NMP Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask. Tam kończąc pobyt, mieliśmy czas na indywidualną modlitwę. Później wsiedliśmy do autokaru i przejechaliśmy do Warszawy - dzielnicy Wilanowa - do Hotelu Atos. Tam się zakwaterowaliśmy i zjedliśmy obiadokolację. Udaliśmy na zasłużony wypoczynek.

Dzień drugi

05.07.2021 w poniedziałek, po śniadaniu udaliśmy z naszym panem kierowcą Jankiem w drogę na podbój stolicy. Pani Teresa powitała nas w autobusie, zapoznała z planem dnia. Następnie w czasie podróży dołączyła do nas pani Ania – przewodnik po Warszawie. Dzień rozpoczęliśmy od przejazdu do Świątyni Opatrzności Bożej– w dzielnicy Wilanów.  Tam w dolnym kościele tzw. Panteonie Wielkich Polaków – mieliśmy mszę świętą koncelebrowaną przez naszych duchowych przewodników ks. Marka i ks. Dominika. W czasie homilii ks. Dominik nawiązał do św. Jana Pawła II i bł. ks. Jerzego Popiełuszki, że przez krzyż dążymy do wolności. Po zakończonej mszy kustosz tejże świątyni zapoznał nas z historia jej powstania i nas po niej oprowadził. Świątynia Opatrzności Bożej z zewnątrz ma kształt sześcianu z kopułą. W przestrzenną formę tego sześcianu wpisane jest okrągłe wnętrze świątyni, przypominające rzymski Panteon. Konstrukcja jest budowlą o kilku kondygnacjach. Część parterową wypełnia przestrzeń sakralna ze stacjami i kaplicami upamiętniającymi najważniejsze wydarzenia z historii Polski. Nad nawą boczną, okalającą pierścieniem nawę główną, zlokalizowano Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. Pod posadzką, w kościele dolnym, stworzony został tzw. Panteon Wielkich Polaków – miejsce pochówku i upamiętnienia najbardziej zasłużonych polskich patriotów oraz ludzi kultury i nauki.  Pochowani zostali tutaj między innym: ks. Jan Twardowski, Ryszard Kaczorowski, Krzysztof Skubiszewski, Józef Joniec  i inni zasłużeni, którzy zginęli w katastrofie smoleńskiej. W tej części świątyni znajdują się także relikwie: bł. Jerzego Popiełuszki, św. Jana Pawła II, św. Urszuli Ledóchowskiej, św. Andrzeja Boboli, bł. Edmunda Bojanowskiego, św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, bł. Honorata Koźmińskiego, św. Stanisława Papczyńskiego. Następnie podziwialiśmy Warszawę z okien autokaru przejeżdżając Traktem Królewskim zobaczyliśmy: Kościół Barnabitów, Dom Chleba, Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, Senat, Sejm, urzędy państwowe, ambasady, Dom pod Gigantami, Plac Trzech Krzyży - Kościół św. Aleksandra, Palmę na alejach Jerozolimskich, ul. Nowy Świat - Kościół św. Krzyża ze słynnym Chrystusem dźwigającym krzyż z napisem „Surrsum Corda”, Pomniki: Józefa Poniatowskiego, Adama Mickiewicza, Mikołaja Kopernika, Józefa Piłsudskiego, Prezydenta Kaczyńskiego, Pałac Kultury i Nauki, Kancelaria Premiera, Ogród Botaniczny PAN, Belweder, Aleje Ujazdowskie, Ulicę Senatorską -Teatr Wielki, Kościół Środowisk Twórczych, Nowy Świat – „Żyletkowiec” najwyższy biurowiec oraz pozostałości po Pałacu Saskim – Grób Nieznanego Żołnierza itd. Po przejechaniu ulicami stolicy następnie udaliśmy się spacer po mieście. Zwiedzanie zaczęliśmy od poznania Historii Klasztoru Sióstr Wizytek, które są Zakonem klauzurowym. Tam też mogliśmy zobaczyć dostępną i otwartą dla ludzi część ich zaplecza. Po drodze w parku mogliśmy usiąść na pamiątkowej ławce ks. Jana Twardowskiego i zrobić sobie z nim zdjęcie. Następnie na Krakowskim Przedmieściu nawiedziliśmy Kościół Akademicki -św. Anny. Spacerując po Starym Mieście podziwialiśmy Kolumnę Zygmunta, Zamek Królewski. Dalej podążamy ulicą Świętojańską, z malowniczymi kamienicami, ciągnącą się od Placu Zamkowego do Rynku Starego Miasta, gdzie w drodze obejrzeliśmy - Bazylikę św. Jana Chrzciciela, która obecnie pełni funkcję archikatedry i jest jednym z najstarszych kościołów w Warszawie. W rynku na środku placu podziwialiśmy symbol miasta - Warszawską Syrenkę. Ulicą Miodową dotarliśmy na plac Teatralny, tam podziwialiśmy budynki Teatru Wielkiego i Opery Narodowej. Następnie ogrodem Saskim dochodzimy do Grobu Nieznanego Żołnierza. Sam Grób jest niewielką pozostałością arkad po zbudowanym przez Augusta II Pałacu Saskim. Mieliśmy możliwość przyjrzeć się zmianie warty przy grobie i na placu podziwiać schody Katyńskie upamiętniające ofiary katastrofy smoleńskiej. Autokar przewiózł nas do Łazienek Królewskich, gdzie spacerowaliśmy po przepięknym parku mogąc podziwiać różnorakie drzewa i rośliny ozdobne, pomnik Fryderyka Chopina gdzie odbywają się koncerty. Widzieliśmy Pałac na Wodzie, oranżerię, amfiteatr i inne budynki, fontanny i rzeźby. Po gorącym i długim dniu wróciliśmy do hotelu na posiłek i nocleg.

Dzień trzeci

06.07.2021 we wtorek po śniadaniu spakowani pożegnaliśmy słoneczną Warszawę i udaliśmy się w drogę do Zuzeli. Tam po zespole sakralnym kościoła parafialnego oprowadził nas ks. kan. proboszcz Jerzy Krysztopa. Patronem tego miejsca jest św. Mikołaj Biskup. Do dziś możemy podziwiać w nim drewnianą chrzcielnicę, która nadal służy i w której to był ochrzczony Stefan Wyszyński. Ze starego kościoła zachował się też obraz MB Częstochowskiej i św. Mikołaja. W oknach świątyni znajdują się witraże przedstawiające sceny z życia prymasa tysiąclecia. Następnie obejrzeliśmy drewniany budynek szkoły powszechnej, do której uczęszczał kardynał Stefan Wyszyński. Obecnie mieści się tam muzeum, mu poświęcone. Składa się na nie sala lekcyjna, pokój i kuchnia rodziny Wyszyńskich, gdzie znajdują się cenne rodzinne pamiątki. Następnie wyruszyliśmy w dalszą drogę do Rostkowa do Sanktuarium św. Stanisława Kostki. Tam proboszcz ks. kan. Adam Chmielewski zapoznał nas z historią parafii i życiem św. Stanisława. Z tym miejscem, związane są różne legendy, m.in. o tym, że w stawie za kościołem nie widziano od niepamiętnych czasów ani jednej żaby. Legenda głosi, iż nad stawem modlił się św. Stanisław, jednak przeszkadzały mu kumkające żaby i to wtedy Stanisław tupnął nogą i kazał im zamilknąć. Od tego czasu w okolicy nie słychać rechotu żab. Na terenie parafii znajduje się też kamień z odciśniętą stopą św. Stanisława, którą według tradycji pozostawił on w Rostkowie i lipa, przy której się modlił. W tejże świątyni w tym dniu uczestniczyliśmy w mszy świętej koncelebrowanej przez naszych księży i zanosiliśmy modlitwy do św. Stanisława patrona młodzieży polskiej. Następnie wyruszyliśmy w dalszą drogę naszego pielgrzymowania w kierunku Płocka. Tam na nas czekała pani przewodnik Sylwia, która to oprowadziła nas po nim. Zaczęliśmy od Bazyliki Katedralnej Wniebowzięcia NMP. Jest w niej pochowany Władysława I Herman i Bolesława III Krzywoustego – za ich to czasów Płock przez 60 lat pełnił funkcję stolicy. Wzgórze Tumskie to najstarsza część miasta, po niej spacerowaliśmy i podziwialiśmy przepiękne widoki wkomponowane w mury zamkowe, gmach dawnego opactwa Benedyktynów – dziś siedzibę Muzeum Diecezjalnego i kurii. Podziwialiśmy widok z wysokości ponad 50-metrowego Wzgórza Tumskiego na Wisłę płynącą pod urwistą skarpą. Następnie udaliśmy się do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego gdzie s. Faustyna miała wizję Jezusa, który kazał jej namalować obraz Miłosierdzia Bożego. Tam też siostra ze zgromadzenia oprowadziła nas po nowobudującej się świątyni. Następnie udaliśmy na nocleg do hotelu TIM w Słupnie k. Płocka , gdzie kolację z pysznym deserem podano nam w sali bankietowej „Perła Mazowsza”  Po kolacji udaliśmy się na odpoczynek.

Dzień czwarty

07. 07. 2021 środa – to ostatni dzień naszej pielgrzymki. Po śniadaniu spakowani, gotowi w drogę udajemy się w kierunku miejscowości Obory. Droga, którą przemierzaliśmy była wyboista i pełna kłębów kurzu J, ale udało się ją nam pokonać. Kościół Matki Bożej Bolesnej położony jest we wsi Obory, w województwie kujawsko-pomorskim. Ze względu na wysokie wzgórza panujące nad okolicą oraz urozmaicenie terenu obszar ten nazywany jest „Szwajcarią Dobrzyńską”. Kustosz Sanktuarium opowiedział nam o powstaniu tego miejsca i zaznaczył, że nawiedzenie tej świątyni to przede wszystkim podróż duchowa do Matki Bożej Bolesnej, słynącej niezwykłymi łaskami Cudownej Oborskiej Piety. W tejże świątyni mieliśmy mszę świętą koncelebrowaną przez naszych duchowych przewodników ks. Marka i ks. Dominika, podczas której zanosiliśmy intencje powierzenia Matce Bożej własnego i naszych bliskich cierpienia, choroby, bólu i trudnych spraw życiowych oraz modliliśmy się za organizatorów pielgrzymki. Po mszy mieliśmy możliwość indywidualnej modlitwy i zakupienia u Ojców pamiątek. Czas w dalszą drogę – zmierzamy w kierunku Torunia. Tam czeka na nas pani Agnieszka przewodnik. Wizytę w tym mieście zaczynamy od Kościoła Najświętszej Maryi Panny Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II w Toruniu– prowadzonego przez zgromadzenie redemptorystów. Pełni on także funkcję kościoła akademickiego dla studentów Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej. Wejście główne na plac kościelny prowadzi przez bramę, w której umieszczono wielki krucyfiks oraz cytat z Cypriana Kamila Norwida „Krzyż stał się nam bramą”. Przed świątynią znajdują fontanny oraz liczne przedstawienia figuralne: pomnik papieża Jana Pawła II, św. Rodziny, św. Piotra, Mieszka I i Dobrawy z krzyżem i biblią. Wokół placu rozmieszczono stacje drogi różańcowej. Na zewnętrznych ścianach kościoła: płaskorzeźbione stacje historii Polski oraz stacje drogi maryjnej z przedstawieniem 14 sanktuariów Polski i świata. Całość budynku wieńczy kopuła z dodatkową koroną. Na górnej kondygnacji - głównym kościele - znajduje się ołtarz - dokładna replika prywatnej kaplicy papieża Jana Pawła II w Watykanie z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, podpisanym przez Jana Pawła II, z relikwią - ampułką z jego krwią. Sanktuarium ma też wydźwięk narodowo-patriotyczny, stąd w wystroju znajdują się np. polskie emblematy ludowe: krakowskie, góralskie, kurpiowskie, w oknach witraże i mozaiki, malowidła biblijne, poczet 34 świętych i wielkich Polaków - od Mieszka I do Jana Pawła II. Na dolnym poziomie świątyni jest Kaplica Pamięci - Międzynarodowy pomnik uczczenia Polaków, którzy z narażeniem życia swego i swej rodziny ratowali Żydów w czasie II wojny światowej oraz przepiękne witraże przedstawiające sceny z pontyfikatu Papieża Jana Pawła II. Tam mieliśmy możliwość indywidualnej modlitwy. Następnie udaliśmy się na „podbój” Torunia. Podczas spaceru widzieliśmy Kościół Wniebowzięcia NMP, Kościół św. Jakuba Apostoła, fragmenty z czasów średniowiecza murów miejskich i umocnień, Krzywą Wieżę, Bramę Klasztorną, Dom Kopernika. Dwór Artusa, Łuk Cezara, Katedra św. Janów, Czerwony Spichlerz, Collegium Maius UMK, Planetarium, "Okrąglak", Fontannę Flisaka i inne. Pierniki to najpopularniejsze skojarzenie z Toruniem. Według legendy te słodkie ciastka wymyśliła Katarzyna - córka miejscowego mistrza piernikarskiego, a pomysł na dodanie miodu podsunęły jej pszczoły. Stąd niektóre z tych ciastek nazywane są katarzynkami. W wolnym czasie mogliśmy je skosztować i zakupić dla naszych bliskich. Po zakończonym zwiedzaniu i odpoczynku udaliśmy się w drogę powrotną do domu. Do Niedźwiedzia wróciliśmy około 1 w nocy. Zdjęcia w galerii!

Bóg zapłać wszystkim za ten czas, który wspólnie spędziliśmy podczas naszego pielgrzymowania.

Wszystkim którzy przyczynili się do zorganizowania tej pielgrzymki „Śladem Sanktuariów w sercu Polski”,

którzy pomagali w jej sprawnym przebiegu, jako pomoc w dźwiganiu ciężaru innym,

w przygotowaniu Liturgii, za radość, uśmiech i przebywanie razem – składamy Bóg zapłać!

Aniele ziemski bez winy,

ozdobo naszej krainy,

Wejrzyj z nieba dziś łaskawie

Na nas święty Stanisławie.

Przyjm nasze modły, ofiary,

niebieskie zlej na nas dary,

Wesprzyj w każdej nas potrzebie,

Gdy wzniesiemy głos do Ciebie…

/pieśń do św. Stanisława Kostki Rostków?

Podsumowując słowami kardynała Stefana Wyszyńskiego –

„Ludzie mówią, Czas to pieniądz. A ja wam mówię, Czas to miłość.”

opr. Ks. Marek Wójcik, Joanna Cichańska, Tadeusz Kowalczyk

Dom matki pocieszenia - Pasierbiec 2021

Matko Pocieszenia nieba, ziemi Pani,
Tobie my grzesznicy serca niesiem w dani.
I w opiekę się oddajem
Starych ojców obyczajem,
Hołd Ci niesiem uwielbienia
Święta Matko Pocieszenia, nie opuszczaj nas!
/Pieśń kościelna/

W środę 30 czerwca 2021 r. – przy pięknej słonecznej pogodzie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta i Koło Emerytów działające przy ty Stowarzyszeniu udało się o godz. 8 na pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia do Pasierbca.

Pasierbiec jest położony na wysokiej górze – skąd roztacza się piękny widok na Beskidy. Spotkanie z Matką Bożą rozpoczęliśmy od wspólnej Drogi Krzyżowej – niektóre figury na Drodze Krzyżowej przedstawiają znane nam osoby, sług Bożych i świętych. /św. Jan Paweł II, błog. Ks Jerzy Popiełuszko, błog. Zbigniew Strzałkowski, czy sługa Boży Prymas Stefan Wyszyński, ks. Blachnicki, Stanisława Leszczyńska… godz. 10 Msza Św. w Sanktuarium – wspólne modlitwy i historia tego miejsca aby następnie udać się na obiad przygotowany tam dla nas w domu pielgrzyma. Anioł Pański wspólnie odmówiony i czas wolny, aby o godz. 13 wyruszyć w drogę do Starego Sącza – do św. Kingi na plac papieski gdzie znajduje się zachowany Ołtarz Papieski z pielgrzymki z czerwca 1999 r. W wolnym czasie przebywamy w Domu Pielgrzyma o godz. 15 w kaplicy odmawiamy Koronkę do Bożego Miłosierdzia i ruszamy w drogę do domu. Jednak piękna pogoda jakby zmusza nas wszystkich z radością do zatrzymania się w Kamienicy w „Zagrodzie Dworskiej” – gdzie każdy odpoczywa po swojemu. O godz. 18 jesteśmy już z powrotem w Niedźwiedziu. Zdjęcia w galerii!

Wszystkim którzy uczestniczyli w tej maryjnej pielgrzymce, którzy ją też przygotowali

i p. Janowi kierowcy – składamy Bóg zapłać!

Zapraszając na następną pielgrzymkę.

Za każdy dzień, za nocy mrok,
za radość mą, szczęśliwy rok.
Nawet za chmurne, deszczowe dni:
Za wszystko, Panie, dziękuję Ci.

Sakrament Bierzmowania - 2021

Umocnieni Duchem Świętym

26 czerwca 2021 r. o godzinie 15:00 w naszej wspólnocie parafialnej, J. E. Ks. Bp Damian Muskus udzielił podczas Mszy świętej sakramentu bierzmowania zgromadzonej młodzieży.
Do sakramentu bierzmowania w tym roku przystąpiły 32 osoby które poprzez spotkania formacyjno - modlitewne oraz osobiste zaangażowanie i troskę o rozwój swojej wiary, należycie przygotowały się do przyjęcia darów Ducha Świętego.
W homilii Ks. Biskup nawiązał do wieczernika gdzie poprzez modlitwę apostołowie przygotowywali się na moment zesłania Ducha Świętego. To Duch Święty uzdolnił ich do mężnego wyznawania wiary, świadczenia o niej w codziennym życiu oraz stawania w jej obronie. Oczekując na dary Ducha Świętego także my zgromadziliśmy się w wieczerniku – naszym kościele - by trwając na modlitwie otworzyć swoje serca na Jego przyjście.
Po udzieleniu sakramentu bierzmowania - przed błogosławieństwem, zostały poświęcone krzyże które bierzmowani przynieśli ze sobą. Przypominają one o dojrzałości chrześcijańskiej według której pragniemy postępować w życiu idąc za Chrystusem. 
Nowo bierzmowanym życzymy otwartości serca na natchnienia Ducha Świętego, który niech uzdalnia do mężnego wyznawania wiary i świadczenia o niej w każdym czasie. Otoczmy bierzmowaną młodzież naszą modlitwą. 

Modlitwa św. Jana Pawła II – o dary Ducha Świętego:

Duchu Święty, proszę Cię:

- o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych,

- o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej,

- o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary,

- o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował,

- o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać,

- o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością,

- o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża. Amen.

PIELGRZYMKA DZIECI I MŁODZIEŻY LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA I RUCHU ŚWIATŁO – ŻYCIE PARAFII NIEDŹWIEDŹ - Krościenko 2021

KROŚCIENKO

PIELGRZYMKA DZIECI I MŁODZIEŻY

LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA

I RUCHU ŚWIATŁO –ŻYCIE

PARAFII NIEDŹWIEDŹ

Piękny i słoneczny poranek rozbudzał mieszkańców naszej parafii podczas gdy energicznym krokiem spieszyli w stronę przykościelnego parkingu dzieci i młodzież Ruchu Oazowego i Liturgicznej Służby Ołtarza. Najpierw trzy, potem dwie, a następnie jedna minuta dzieliła nas od rozpoczęcia niesamowitej przygody. Ważne by się nie spóźnić. Wybiła godzina 8:00, dnia 19.06.2021 r. –to czas odjazdu a więc ruszamy. W naszej podróży nie ma pustych przebiegów –raz po raz śpiewamy pieśni Maryjne, modlimy się, rozmawiamy ze sobą –towarzyszy nam radość i wzajemna życzliwość. Gdy przybywamy do Krościenka, lekki powiew wiatru od strony Dunajca szepczącym głosem wita nas serdecznie. Urzeczeni tym jakże wspaniałym powitaniem nabieramy coraz większego przekonania że jest przed nami tajemnica, sekret który dziś odkryjemy. W mgnieniu oka sięgamy po plecak, czapkę i butelkę wody aby jak najszybciej ustawić się w szeregu. Zorganizowaną grupą ruszamy w trasę podczas której salutują nam przejeżdżający obok policjanci. Ruch wzmożony –dobrze że pilnują porządku. Także i my mamy swój ściśle określony porządek. Pani Anna Ogiela dba o ścisłe przestrzeganie wyznaczonego planu pielgrzymki aby móc zrealizować wyznaczone cele dydaktyczne i wychowawcze. Zatem jesteśmy na miejscu. Pani Anna Stożek krok po kroku, odsłania nam tajemnicę drzemiącą w początkach Ruchu Oazowego a następnie wprowadza nas na ścieżkę oazową wiodącą do kaplicy Chrystusa Sługi. Mijamy stacja po stacji w dystansie 0,5 km. Wśród zgromadzonych zapada głęboka cisza wśród której wymownie rozbrzmiewają ulotne chwile cennych słów. Gdy dochodzimy do kaplicy Chrystusa Sługi –już wszystko wiemy. Tajemnica odkryta. Jednak pozostaje misja do wypełnienia –trzeba stać się Nowym Człowiekiem, którego wzorem jest Chrystus Pan. Zadanie które mamy do wykonania rozpoczynamy od wspólnej Eucharystii. Wybija 11:30 i dzień nabiera tempa, słońce coraz mocniej obdarowuje nas swymi promieniami, ciepłem i radością a my śpiewając pieśni dziękczynne trwamy w obecności Pana Jezusa. On jest w centrum naszej uwagi –wzór Nowego Człowieka. Po Mszy Świętej gromadzimy się w Namiocie Światła, zniecierpliwieni oczekiwaniem na czas świadectwa. Odgrywa ono bardzo ważną rolę w naszej formacji. Jest z nami pani Karolina Zapała –wspaniała i uśmiechnięta misjonarka świecka. Opowiada nam o pracy na misjach, o potrzebie dzielenia się nie tylko dobrami materialnymi z ubogimi ale całym sobą –poprzez swoją zatroskaną obecność. Piękne a zarazem trudne historie przeprowadzają nas w całkiem inny wymiar świata. Dziękujemy pani Karolinie z całego serca za jakże poruszające historie w których są łzy smutku i promyki radości, za świadectwo miłości Boga i bliźniego. Nadchodzi czas wyruszenia w dalszą część pielgrzymi –kierunek Rynek. Odwiedzamy lokalne świątynie oraz modlimy się o beatyfikacje Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Jest też czas na regenerację i posiłek a także zakup pamiątek. Ochłodziwszy się lodami z pobliskiej budki ruszyliśmy do Adventure Sky –gdzie mogliśmy szaleć na wysokim poziomie. Po odpowiednim szkoleniu z bezpieczeństwa korzystaliśmy z atrakcji parku linowego. Wśród płynącego obok Dunajca, w zacisznym miejscu gdzie drzewa parku przynoszą ukojenie rozbieganych myśli, zdobywaliśmy poszczególne poziomy wysokościowe naszej wspinaczki. Czas dobiegł końca i nastała pora powrotu. Wracaliśmy pełni emocji i wrażeń. W drodze powrotnej przyszedł czas na koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz quiz z niespodziankami. Tak upłynął nam czas tego dnia.

Dziękujemy Panu Bogu za czas naszej pielgrzymki i polecamy mu naszych opiekunów: p. Karolinę Zapała, p. Annę Stożek, p. Annę Ogielę oraz ks. Dominika. Dziękujemy za dar serca Stowarzyszeniu „Kierunek Przyszłość” –które było fundatorem tych wielu niezapomnianych wspólnie spędzonych chwil. Bóg zapłać za zorganizowanie, przeprowadzenie i sfinansowanie wszystkich wynikających z uczestnictwa w pielgrzymce kosztów. W ramach naszej wdzięczności za fundację oraz osoby które ją tworzą w kaplicy Chrystusa Sługi –została odprawiona w tym dniu Msza Święta. Zdjęcia w galerii.

Ks. Dominik Woch

I Komunia Święta - 2021

W Roku Świętego Józefa i miesiącu poświęconemu Matce Bożej, na wieczornych nabożeństwach w modlitwie polecaliśmy dzieci przygotowujące się do I Komunii Świętej i ich rodziców. W sobotę 15 maja 2021 r. po krótkim nabożeństwie dzieci po raz pierwszy przystąpiły do spowiedzi św. wraz z rodzicami.

16 maja 2021r. o godz. 13⁰⁰ w Niedzielę Wniebowstąpienia Pana Jezusa – odbyła się uroczystość
I Komunii Świętej.

W czasie Mszy św. do I Komunii św. przystąpiło 31 dzieci z naszej parafii (z Niedźwiedzia i Podobina). Pogoda była deszczowa więc dzieci zgromadziły się na zewnątrz kościoła z rodzicami pod zadaszeniem. Ks. Proboszcz Tadeusz Korczak przywitał tam dzieci i serdecznie zaprosił do uczestnictwa we Mszy św. w czasie której przyjmą po raz pierwszy Pana Jezusa. Towarzyszył mu ks. prałat Stanisław Podziorny. Na rozpoczęcie Mszy św. rodzice poprosili ks. proboszcza o udzielenie dzieciom Komunii św. W liturgii słowa uczestniczyły dzieci i rodzice. Po Komunii św. dzieci podziękowały za trud wychowania rodzicom oraz za przygotowanie do I Komunii św. ks. proboszczowi, Siostrze Teresie /Podobin/ oraz ks. Dominikowi /Niedźwiedź/. Na zakończenie pięknej uroczystości zrobiono pamiątkowe zdjęcia z I Komunii św.

Przez cały tydzień - „Biały Tydzień” dzieci uczestniczyły o godz. 17:30 w Nabożeństwie Majowymi Mszy św. w strojach z Komunii św. W poniedziałek, dzieci otrzymały pamiątkowy obrazek z I Komunii św. we wtorek odnowiły przyrzeczenia chrzcielne /świece/, a w środę zaproszono ich do Służby Liturgicznej oraz scholki dziewcząt. 20 maja br. – dzieci wraz z rodzicami, s. Teresą i ks. Dominikiem, udali się w pielgrzymkę dziękczynną do Kalwarii Zebrzydowskiej oraz Wadowic. Piątek był poświęcony uczestnictwu w I piątki miesiąca a w sobotę dzieci powierzono Matce Bożej. Galeria

Dzieciom życzymy – aby zawsze z taką radością, przez całe swoje życie przyjmowały Pana Jezusa w Eucharystii,
a Rodzicom składamy: Bóg zapłać – za wychowanie i doprowadzenie swoich pociech do Ołtarza Pańskiego.