FATIMA W NIEDŹWIEDZIU-INSCENIZACJA PANI Z FATIMY

LINK: https://drive.google.com/file/d/1dLjPSsk9QGt_AHt5JflJgj54irnj-KuV/view

Maj jest szczególnym miesiącem poświęconym Matce Najświętszej. Ruch Światło -Życie wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza w październiku 2019 roku -przedstawili inscenizację PANI Z FATIMY którą dziś pragniemy udostępnić na większą chwałę Bożą -ku czci Najświętszej Maryi Panny. Także w rozpoczynającym się tegorocznym maju -świętujemy już rok istnienia naszej oazowej gazetki: "W dłoniach Maryi". Dziękujemy wszystkim naszym czytelnikom za to -że zawsze są z nami - Bóg zapłać. Ciesząc się tą rocznicą -zapraszamy wszystkich do obejrzenia naszej inscenizacji. 

Sprawozdanie z inscenizacji zamieszczone "W dłoniach Maryi" -Listopad 2019 (nr 6):

Dzieci i młodzież Ruchu Światło –Życie wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza naszej parafii, przygotowały inscenizację objawień fatimskich. Przedstawienia miały miejsce 19 oraz 20 października 2019 r., w kościele MB Różańcowej w Niedźwiedziu. Nasz występ dedykowaliśmy św. Janowi Pawłowi II –który w swej młodości w sposób szczególny ukochał teatr. W 41. rocznicę Jego wyboru na Stolicę Piotrową i w 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki do naszej ojczyzny –chcieliśmy uczcić te wydarzenia spektaklem pt. „Pani z Fatimy”. Zaangażowanych zostało 27 aktorów którzy w perfekcyjny sposób, przenieśli nas do małej wioski Ajustrel, należącej do parafii fatimskiej. W tym miejscu spotkanie z Matką Najświętszą poprzedziło potrójne zjawienie się Anioła. Przygotowywał on dzieci -Franciszka, Hiacyntę i Łucję –do spotkania z Matką Najświętszą. Niełatwe czasy w których przyszło żyć dzieciom fatimskim, dały się odczuć podczas przedstawienia. Czekały ich bowiem wśród społeczeństwa w którym żyli: wyśmiewanie, ucisk, niezrozumienie, więzienie, zastraszanie, kpiny, szyderstwa -to tylko część sytuacji z jakimi musiały zmierzyć się dzieci. Jednak umiłowawszy Maryję całym swym sercem, mężnie znosili te cierpienia –ufając całym swym dziecięcym sercem Maryi. Poprzez wielotygodniowe próby i przygotowania, dzieci i młodzież poświęciły swój wolny czas i wysiłki, ku jak najlepszemu przekazowi wydarzeń sprzed ponad 100 lat. Czynili to z wielką radością i troską o każdy szczegół. Wiele osób nie opuściło ani jednej próby, zawsze będąc w gotowości do udoskonalania swojego warsztatu pracy. Nasz Chór Parafialny „Oremus”, pod przewodnictwem s. Teresy –poprzez wspaniały śpiew, kierował nasze myśli i serca ku Maryi, pozwalając nam tym samym, na chwile refleksji i zadumy. Stroje i odpowiednia charakteryzacja aktorów pod opieką s. Justyny, nie miała sobie równych. Każdy młody aktor miał starannie dobrany strój i dopasowany w każdym szczególe. Ks. Proboszcz Marek Wójcik w podsumowaniu naszego przedsięwzięcia, wyraził radość  z naszego zaangażowania. Dziękujemy Ks. Proboszczowi za to, że zawsze jest dla nas wsparciem oraz za pomoc okazaną nam w przygotowaniach. Dziękujemy za każde dobre słowo, którym motywuje nas do dalszego podejmowania różnorakich inicjatyw -Bóg zapłać. Pamiątkowe nagranie z tego wydarzenia powstało dzięki uprzejmości pana Roberta Domańskiego, który zawsze nas wspomaga i jest gotów do niesienia nam pomocy. Po przedstawieniu w niedzielę, mogliśmy usiąść przy wspólnym stole –o który zadbały nasze kochane mamy z Oazy i Liturgicznej Służby Ołtarza.

Poszczególne role podczas przedstawienia podjęli:

Maryja – Amelia Majewska

Łucja – Paulina Polak

Hiacynta – Małgorzata Barzyk

Franciszek – Piotr Kościelniak

s. Łucja – Aleksandra Aksamit (narrator)

Anioły – Nadia Draus, Natalia Wielowska

Mama Łucji – Patrycja Wicherek

Mama Hiacynty i Franciszka – Paulina Krzan

Burmistrz– Przemysław Hanula

Komuniści – Przemysław Zapała, Krzysztof Krenich

Więzień –Tomasz Zapała

Biedne dzieci / Starsze dzieci / Ludzie ze wsi – Piotr Niedźwiedzki, Antoni Pankiewicz, Karol Mysza, Emilia Starmach, Andrzej Domagała, Kinga Mysza, Kamila Potaczek, Julia Nowak

Owieczki - Wiktor Hanula, Kamil Draus

Arystokratki – Marta Domagała, Karolina Szczypta

Żołnierze – Kamil Zapała, Kacper Starmach

DZIĘKUJEMY WSZYSTKIM ZAANGAŻOWANYM W PRZEDSTAWIENIE 

do którego zawsze możemy powracać 

Bóg zapłać - Ks. Dominik Woch

MISTERIUM PASCHALNE -12 IV 2019 r. -PARAFIA NIEDŹWIEDŹ

Tegoroczne Misterium Paschalne pomimo różnorakich przygotowań -nie mogło odbyć się z powodu szerzącej się epidemii. Stąd pragniemy opublikować zeszłoroczne przedstawienie dla wszystkich naszych parafian.

LINK DO NAGRANIA:

https://drive.google.com/file/d/1s7jZh26Fm9eiykpS4aB4OVt4fZrRzJdj/view

Dnia 12 kwietnia 2019 r. w kościele Matki Bożej Różańcowej w Niedźwiedziu zostały przedstawione wydarzenia związane z męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Pana Jezusa. Przygotowana dekoracja nawiązywała do góry Golgoty z której rozjaśnia zwycięski znak zbawienia –Krzyż Chrystusa. To wokół niego koncentrowały się wszelkie wydarzenia, podczas trwającego misterium. Parafialny Chór Oremus poprzez odśpiewanie pieśni wielkopostnych, przeniósł nas w samo centrum przeżywanych tajemnic naszej wiary. Podjęte przedsięwzięcie zaangażowało dzieci i młodzież Ruchu Światło –Życie oraz Liturgicznej Służby Ołtarza tutejszej parafii -którzy sami wyszli z inicjatywą organizacji modlitewno-inscenizacyjnej formy przygotowania do rozpoczęcia Wielkiego Tygodnia. Nad charakterystyką, doborem strojów, dekoracją i organizacją prób czuwała s. Justyna która wiele wysiłku i trudu poświęciła przygotowaniom. Patronat medialny nad naszym misterium podjęło Radio Alex z Zakopanego. Rodzice dzieci oazowych zaangażowali się w przygotowanie przestrzeni odpoczynku między występami dla naszych najmłodszych aktorów wraz ze solidnym zapleczem kulinarnym. Dzięki wysiłkom pana Roberta Domańskiego –naszego operatora kamery, została wydana okolicznościowa pamiątkowa płyta. Każdy uczestniczący w tym wydarzeniu -z całą pewnością został wewnętrznie ubogacony -podkreślił ks. proboszcz Marek Wójcik, zwracając się do zebranych w kościele wiernych. Dziękujemy wszyscy razem Panu Bogu za to piękne dzieło które udało nam się zrealizować –ad maiorem Dei gloriam –Amen. 

Wizytacja Kanoniczna Parafii Niedźwiedź 1 – 2 marzec 2020 r. ks. Bp Jan Zając

W pierwszą niedzielę wielkiego postu odbyła się wizytacja naszej wspólnoty parafialnej przez ks. Bp Jana Zająca. Przed Mszą św. O godz. 7 było liturgiczne przywitanie ks. Biskupa, a w imieniu parafii witali Krystyna i Tadeusz Adamczyk oraz Ks. Proboszcz Marek Wójcik. Mszę św. w intencji parafian sprawował ks. Biskup i głosił słowo Boże. Po Mszy św. udzielał błogosławieństwa małżeństwom z najstarszym stażem małżeńskim i parafianom. Msza św. o godz. 9 zgromadziła małżeństwa ze średnim stażem  z rodzinami i grupy parafialne. Po błogosławieństwie małżeństw w kościele odbyło się z nimi spotkanie – Scholka Parafialna dziewcząt, Służba Liturgiczna Ołtarza (ministranci i lektorzy), Oaza dzieci i młodzieży, Dziecięca Róża Różańcowa i pozostałe dzieci. Wszyscy na pamiątkę dostali od ks. Biskupa różańce. Msza św. o godz. 11 była dla najmłodszych stażem małżeństw z dziećmi, zakończona również błogosławieństwem dla nich.
Ks. Biskup udał się po Mszy św. do Belwederu aby spotkać się z Siostrami Rodziny Maryi. W godzinie miłosierdzia ks. Biskup z wiernymi zgromadzonymi na cmentarzu odmówił za zmarłych koronkę do Bożego Miłosierdzia. Przed Nabożeństwem Gorzkich Żali, Rada Parafialna miała swoje spotkanie na plebani z ks. Biskupem. Na Mszy św. koncelebrowanej o godz. 17 ks. Biskup udzielił Sakramentu Bierzmowania 48 osobom z klas VIII z Podobina i Niedźwiedzia.
W imieniu rodziców o Sakrament Bierzmowania prosili ks. Biskupa p. Anna Jasek i p. Jarosław Draus. Liturgię Mszy św. przygotowała młodzież. Na zakończenie mszy św. ks. Biskup poświęcił pamiątkowe Krzyże a w imieniu bierzmowanych podziękowali wszystkim Nadia Draus i Bartosz Kawala.
Po zdjęciach pamiątkowych w kościele odbyło się spotkanie z Chórem Parafialnym „OREMUS”,  który w tym roku obchodzi 25 – lecie swojego istnienia. Na pamiątkę od ks. Biskupa otrzymali różańce fatimskie. Następnie na plebanii odbyła się agapa duchowieństwa dekanatu Mszana Dolna z ks. Biskupem Janem.

Drugi dzień wizyty o godzinie 9 rozpoczęliśmy od spotkania z dziećmi i personelem  Przedszkola w Niedźwiedziu. Maluchy pięknie przywitały ks. Biskupa, wierszykami i śpiewem. Radości było co niemiara. Ks. Biskup odwiedził też rodzinę na osiedlu Maciejki, os. Moskały i dwie rodziny na os. Jamrozówka. Po czym udał się do rodziny w Podobinie. Około  godz. 11 spotkał się w Szkole im. Jana Pawła II z dziećmi, personelem i Gronem Pedagogicznym. Na tym spotkaniu był Wójt Gminy Niedźwiedź i p. Sołtys z Podobina. Po przywitaniu i przemówieniu ks. Biskupa wysłuchaliśmy wierszy i śpiewaliśmy pieśni związane z św. Janem Pawłem II. Na zakończenie  ks. Biskup spotkał się nauczycielami. Odwiedziwszy szkolną stołówkę pojechał na plebanię.

Około godz. 14 był w kaplicy św. Sebastiana i bez zapowiedzi odwiedził starą plebanię, siedzibę Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych im. św. Brata Alberta, która obchodziła 20 – lecie swojego istnienia. I tak zakończył się wizytacja kanoniczna Parafii Niedźwiedź.

Wszystkim składam serdeczne Bóg zapłać, którzy czynnie uczestniczyli w tych dniach wizytacji biskupiej naszej wspólnoty . Bóg zapłać ks. Dominikowi, za trud i serce w przygotowanie młodzieży do Sakramentu Bierzmowania. Młodzieży za godne przyjęcie tego Sakramentu. Rodzicom za pomoc w przygotowaniach do Bierzmowania i ofiarę na Szpital Dziecięcy w Prokocimiu. Zdjęcia w galerii.

Ks. Proboszcz Marek Wójcik

Akcja "Cygany" 2020

Tradycyjnie przed kościołami naszych parafii: w Niedźwiedziu, w Koninie i w Porębie Wielkiej - 23 lutego 2020 r.odbyła się akcja „Cygany”. Dzięki otwartości serc mieszkańców naszej gminy zebrano 6013 zł. Zebrane pieniądze zostaną przekazane na działalność Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta przy Parafii  w Niedźwiedziu. Zdjęcia w galerii.

Dziękujemy ks. Proboszczom za umożliwienie przeprowadzenia kwesty, a wszystkim parafianom za dobro.

Cyganki oraz Zarząd Stowarzyszenia

40 - godzinne Nabożeństwo Eucharystyczne - 2021

14 II 2021 NIEDZIELA

8⁰⁰ – 9⁰⁰ – Adorują Róże Różańca Świętego 

10⁰⁰ – Adoracja Róż Różańca dzieci.

15⁰⁰ – Koronka do Bożego Miłosierdzia, adoracja w ciszy.

16⁰⁰ – Adoruje Chór Parafialny „Oremus”.

17⁰⁰ – zakończenie adoracji - Msza Święta.

15 II 2021 PONIEDZIAŁEK

6³⁰ – 8⁰⁰ – Msza św. i adoracja w ciszy

8⁰⁰ – 8³⁰ – Adoruje Róża Zofii Pająk 

8³⁰ – 9⁰⁰ – Adoruje Róża Danuty Filipek

9⁰⁰ – 9³⁰ – Adoruje Róża Zofii Pankiewicz

9³⁰ – 10⁰⁰ – Adoruje Róża Stanisławy Piwowar

10⁰⁰ – 15⁰⁰ – Przerwa w adoracji

15⁰⁰ – 16⁰⁰ – Koronka do Bożego Miłosierdzia i adoracja w ciszy

16⁰⁰ – Adoruje młodzież klas VIII - kandydaci do  bierzmowania

17⁰⁰ – zakończenie adoracji - Msza Święta

16 II 2021 WTOREK

6³⁰ – 8⁰⁰ – Msza św. i adoracja w ciszy

8⁰⁰ – 8³⁰ – Adoruje Róża Marii Węglarz

8³⁰ – 9⁰⁰ – Adoruje Róża Ewy Halama

9⁰⁰ – 9³⁰ – Adoruje Róża Anny Tańcula  

9³⁰ – 10⁰⁰ – Adoruje Róża Marii Mysza

10⁰⁰ – 15⁰⁰ – Przerwa w adoracji

15⁰⁰ – Koronka do Bożego Miłosierdzia i adoracja w ciszy

16⁰⁰ – Adorują dzieci klas trzecich z rodzicami

17⁰⁰ – zakończenie adoracji - Msza Święta

17 II 2021 – ŚRODA POPIELCOWA

Msze św. z obrzędem posypania głów popiołem; godz. 7⁰⁰, 9⁰⁰ i 17⁰⁰

     Obowiązuje  wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych oraz post ścisły.

Pielgrzymka do Ziemi Świętej 2020

 Ten czas był nadzwyczajny na tej ziemi przez słowo,  które nie ma czasu. Przemawia do nas i trafia do naszych serc, może nawet czasami bardziej skuteczniej niż go słuchamy w każdym innym miejscu.

31 stycznia 2020 r.

Rozpoczynamy naszą przygodę i wędrówkę z Jezusem od Cezarei Nadmorskiej. Byliśmy w pierwszej kolejności nad Akweduktem, który dostarczał do niej wody potem podjechaliśmy pod miasto, by zobaczyć, to co z niego zostało, a większości z portu. I udaliśmy się do Hajfy by pokłonić się Matce Bożej i ją  prosić by z nami  pielgrzymowała. Odwiedziliśmy więc Sanktuarium Stella Maris, albo inaczej tak zwane Sanktuarium  Szkaplerza, kolebka Zakonu Karmelitańskiego. I w takiej nocnej aurze spoglądaliśmy na zatokę dzisiejszego  portu w Hajfie i samo miasto. Po czym udaliśmy się do Nazaretu, gdzie nocowaliśmy dwie noce. Po kolacji udaliśmy się na zasłużony odpoczynek.

1 luty 2020 r. 

Następny dzień, to Jezioro Galilejskie. Rano wstąpiliśmy do Kany Galilejskiej, gdzie Eucharystią sprawowaną w intencjach naszych małżeństw przez ks. Marka rozpoczęliśmy kolejny dzień. Po nawiedzeniu Kany miejsca pierwszego cudu Pana Jezusa pojechaliśmy nad Jezioro Galilejskie, na Górę Błogosławieństw, gdzie mamy czas na modlitwę i podziwianie pięknych widoków.  Następnie jedziemy do Tabghy, do kościoła rozmnożenia chleba. Sama nazwa to zniekształcona arabska wersja greckiego słowa Heptapegon, czyli siedem źródeł. Skała, na której odbył się cud, została obrobiona, zmniejszona i położona pod ołtarzem nowego kościoła. Stamtąd przeszliśmy na nogach do Kościoła Prymatu św. Piotra lub Mensa Christi został wybudowany w miejscu, w którym według tradycji Jezus ukazał się po swej śmierci po raz trzeci. W miejscu tym Jezus spożył posiłek ze swymi uczniami i wskazał na Piotra jako głowę Jego Kościoła mówiąc: „Paś baranki moje .. Paś owce moje” (Ewangelia według Jana, 21; 15, 19). Mieliśmy kontakt z jeziorem i modliliśmy się tam szczególnie za naszego Ojca Świętego Papieża Franciszka, z racji tej, że jest to miejsce powołania go na Stolicę Piotrową. Stamtąd do Kafarnaum miasta Jezusowego, domu Świętego Piotra i Synagogi, w której modlił się Jezus. I w końcu na lunch z rybą Świętego Piotra tak się złożyło, że wszyscy wzięliśmy w tym lunchu udział, stąd mieliśmy wspólną ucztę poza hotelem. Dzień zakończyliśmy rejsem po jeziorze Galilejskim. Wracając do Nazaretu wstąpiliśmy jeszcze do źródełka Maryi, choć było zamknięte wiemy mniej więcej, gdzie się znajdowało w Nazarecie i że takowe jest.

2 luty 2020 r.

Kolejny dzień rozpoczęliśmy od wyjazdu samochodami na Górę Tabor, miejsca Przemienienia Pańskiego, gdzie mogliśmy wraz z Piotrem, Jakubem i Janem doświadczyć tego wydarzenia. Z Taboru ponownie wróciliśmy do Nazaretu. Tym razem po to, by uczestniczyć w Eucharystii w kościele Świętego Józefa. Po nawiedzeniu Bazyliki Zwiastowania Pańskiego, która dla niektórych już była znana z sobotniej procesji i modlitwy Różańcowej, modlitwie i chwili wolnego czasu w Nazarecie wyjechaliśmy do Jaffy by zobaczyć dzisiejszą Jaffe z uwzględnieniem wszystkiego tego, co przypomina i pozostało po czasach Apostolskich. Z Jaffy dotarliśmy do Betlejem na kolacje i odpoczynek.

3 luty 2020 r.

Następnego dnia po nocy i odpoczynku udajemy się do Ain Karem. Zgodnie z chrześcijańską tradycją w En Kerem mieli mieszkać Zachariasz wraz z żoną Elżbietą. To tutaj wskazuje się miejsce narodzin Jana Chrzciciela. Po nawiedzeniu kościoła Matki Bożej i Kościoła świętego Jana, jedziemy do pola pasterzy w Betlejem. Chodź po drodze była jeszcze Menora przed Knesetem Izraelskim parlamentem. W końcu Betlejem miejsce Narodzenie Jezusa, Eucharystia w grocie Józefa, ale również krótka Wizyta w Grocie Mlecznej obok Bazyliki Narodzenia Pańskiego.

4 luty 2020 r.

Kolejny dzień to wyjazd na Górę Oliwną, którą rozpoczęliśmy od wizyty w kościele Betwage skąd wyrusza procesja Niedzieli Palmowej a następnie sanktuarium Wniebowstąpienia Pana Jezusa, Kościół Pater Noster, Kościół Dominus Flevit (gdzie Pan zapłakał), Bazylika Getsemani, następnie Bazylika Matki Bożej Wniebowzięcia i Eucharystia kończąca nasz pobyt na Górze Oliwnej w Grocie Apostołów, w Grocie Getsemani. Stamtąd przejechaliśmy pod ścianę płaczu i weszliśmy w dzielnicę żydowską poprzez Syjon Chrześcijański, Wieczernik, Grób Dawida i Kościół  Zaśnięcia Matki Bożej. Przeszliśmy do kościoła św. Piotra In Gallicantu, w którym wg tradycji Piotr zaparł się Jezusa. W taki oto sposób zakończyliśmy kolejny dzień.

5 luty 2020 r.

I dzień najważniejszy dla nas, jak sobie określiliśmy. Droga Krzyżowa, którą poprzedziliśmy wizytą na cmentarzu Muzułmańskim i w kościele Świętej Anny w miejscu uzdrowienia paralityka. W miejscu gdzie Maryja przyszła na świat, a następnie drogą krzyżową przeszliśmy do Bazyliki Grobu Pańskiego. Nawiedziliśmy Grób Pański, Kalwarię, a także poszczególne kaplice.

6 luty 2020 r.

Dzień ostatni naszego pielgrzymowania, to wyprawa w stronę pustyni do Betanii, gdzie Mszą Świętą dziękczynną dziękowaliśmy Bogu za nasz pobyt. Następnie Jerycho najstarsze miasto, Góra Kuszenia, Chrzest w Jordanie, Qumran i odpoczynek po całym tygodniu naszego wysiłku i pielgrzymowania nad Morzem Martwym  z pięknym widokiem na pustynię.

7 luty 2020 r.

Tak zakończyliśmy naszą pielgrzymkę. Chodź nasze życie jest pielgrzymowaniem, to krótki etap, który był nam dany przejść razem. Przed nami jeszcze tyle, ile pan Bóg zaplanował bo niezbadane są wyroki Boskie. Dlatego też dziękuję państwu za wspólną pielgrzymkę, życzę jeszcze raz Bożego błogosławieństwa w waszych rodzinach. No i planujecie kolejne wyjazdy trzeba mieć marzenia żeby je realizować.
Piszcie swoim życiem szóstą ewangelię  po tym jak poznaliście cztery a obejrzeliście piątą.

Siostra Czesława

Drodzy Pielgrzymi

Gratulujemy wszystkim, którzy udali się na pielgrzymi szlak wiedzeni wiarą w opiekę Matki Bożej w obliczu tego, co nieznane i nieprzewidywalne. Pragniemy wyrazić wdzięczność i uznanie wszystkim uczestnikom, ks. Markowi, s. Czesławie, pani Agatce, wszystkim, którzy przygotowywali oprawę Mszy św., czytali, śpiewali i z wiarą się modlili. Wzbogacając to nasze pielgrzymowanie po tak ważnych dla nas miejscach. Wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób pomagali i przyczynili się do tego, że mogliśmy tu być – z całego serca dziękujemy. Zdjęcia w galerii. Część I, Część II.

Ks. Proboszcz Marek Wójcik
Tadeusz Kowalczyk

Orędzie Papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego 2020 r.

Orędzie Papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego 2020 r.

«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11, 28)

Drodzy bracia i siostry,

1. Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) wskazują na tajemniczy kierunek łaski, która objawia się ludziom prostym i daje wytchnienie utrudzonym i zmęczonym. Słowa te są wyrazem  solidarności Syna Człowieczego wobec ludzkości dotkniętej smutkiem i cierpieniem. Jakże wiele osób cierpi w ciele i na duchu! Jezus Chrystus wzywa wszystkich, aby pójść do Niego: «przyjdźcie do mnie» i obiecuje ulgę i wytchnienie. «Kiedy Jezus to mówi, ma przed oczyma ludzi, których spotyka każdego dnia na drogach Galilei: wielu ludzi prostych, ubogich, chorych, grzeszników, znajdujących się na marginesie społeczeństwa z powodu ciężaru prawa i opresyjnego systemu społecznego… Ludzie ci zawsze uganiali się za Nim, aby słuchać Jego słowa — słowa, które dawało nadzieję!» (Anioł Pański, 6 lipca 2014).

W XXVIII Światowy Dzień Chorego, Jezus kieruje zaproszenie do chorych, uciśnionych i biednych, którzy wiedzą, że zależą całkowicie od Boga i, dotknięci ciężarem próby, potrzebują uzdrowienia. Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czylisamego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności.

2. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego. Istnieje kilka poważnych form cierpienia: choroby nieuleczalne i przewlekłe, choroby psychiczne, schorzenia wymagające rehabilitacji lub opieki paliatywnej, różne niepełnosprawności, choroby wieku dziecięcego i podeszłego… Wobec nich czasami brakuje człowieczeństwa, dlatego konieczne jest spersonalizowanie podejścia do pacjenta, dodając do leczeniatakże opiekę w celu integralnego uzdrowienia człowieka. W chorobie czuje on bowiem, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi… jednym słowem miłości.Ponadto obok człowieka chorego jest jego rodzina, która cierpi i również potrzebuje pociechy i bliskości.

3. Drodzy chorzy bracia i siostry, wasza choroba stawia was w szczególny sposób pośród owych, “utrudzonych i obciążonych”, którzy przyciągają wzrok i serce Jezusa. Stąd wychodzi światło, które oświeca wasze chwile ciemności i nadzieja wobec waszego zniechęcenia. Jezus zaprasza was, abyście przyszli do Niego: «Przyjdźcie». W Nim bowiem niepokoje i pytania, które rodzą się w tej waszej “nocy” ciała i ducha, znajdą siłę do ich pokonania. Tak, Chrystus nie dał nam recept, ale swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem uwalnia nas od ucisku zła.

W tym stanie na pewno potrzebujecie miejsca, aby się pokrzepić. Kościół chce być coraz bardziej i lepiej “gospodą“ Dobrego Samarytanina, którym jest Chrystus (por. Łk 10, 34), to znaczy domem, w którym można znaleźć Jego łaskę, wyrażającą się w gościnności, w akceptacji, w podniesieniu na duchu. W tym domu będziecie mogli spotkać ludzi, którzy, uzdrowieni miłosierdziem Bożym ze swojej słabości, będą umieli pomóc wam nieść krzyż, tworząc z własnych ran szczeliny, poprzez które ponad swoją chorobą można dostrzec horyzont i otrzymać światło i powietrze dla waszego życia.

W to dzieło przynoszenia ulgi chorym braciom wpisuje się działalność pracowników służby zdrowia: lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego, administracji placówek sanitarnych, wolontariuszy, którzy, wykonując swoje zadania zgodnie z kompetencjami, pozwalają odczuć obecność Chrystusa, który ofiaruje pociechę i troszczy się o chorą osobę, opatrując jej rany. Jednakże również oni są mężczyznami i kobietami nie pozbawionymi własnych słabości czy chorób. W odniesieniu do nich mają szczególne znaczenie słowa, że «otrzymawszy pokrzepienie i pocieszenie Chrystusa, jesteśmy z kolei wezwani, aby stać się pokrzepieniem i pocieszeniem dla naszych braci, poprzez postawę łagodności i pokory na wzór Mistrza» (Anioł Pański, 6 lipca 2014).

4. Drodzy pracownicy służby zdrowia, każda interwencja diagnostyczna, prewencyjna, terapeutyczna, badawcza, lecznicza i rehabilitacyjna skierowana jest do osoby chorego, gdzie rzeczownik “osoba” zawsze pojawia się przed przymiotnikiem “chory”.Dlatego wasze działanie niech będzie stale nakierowane na godność i życie człowieka, bez jakiejkolwiek zgody na działania o charakterze eutanazji, wspomaganego samobójstwa, zaprzestania podtrzymywania życia, nawet wtedy, gdy stan choroby jest nieodwracalny.

W obliczu sytuacji krytycznych i możliwej porażki nauk medycznych wobec przypadków klinicznych coraz bardziej problematycznych i wobec niekorzystnych diagnoz, jesteście wezwani do otwarcia się na wymiar transcendentny, który może ukazać najgłębszy sens waszej profesji. Pamiętamy, że życie jest święte i należy do Boga, dlatego jest nienaruszalne i nietykalne (por. Instr. Donum vitae, 5; Enc. Evangelium vitae, 29-53). Życie ma być przyjmowane, chronione, szanowane i trzeba mu służyć od jego zaistnienia aż do śmierci: domagają się tego zarówno rozum, jak i wiara w Boga autora życia. W niektórych przypadkach sprzeciw sumienia pozostaje dla was koniecznym wyborem, aby pozostać wiernymi waszemu „tak” dla życia i osoby. W każdym razie wasz profesjonalizm ożywiany chrześcijańską miłością, będzie najlepszą formą służby wobec podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do ​​życia. Nawet wówczas, kiedy nie będziecie w stanie wyleczyć, zawsze będziecie mogli otoczyć opieką za pomocą gestów i procedur, które przynoszą ulgę i wytchnienie pacjentowi.

Niestety, w niektórych kontekstach wojny czy konfliktu zbrojnego atakuje się personel medyczny i placówki, które zajmują się przyjmowaniem i leczeniem chorych. W niektórych miejscach również władza polityczna próbuje manipulować pomocą medyczną na swoją korzyść, ograniczając autonomię prawną przysługującą profesji medycznej. W rzeczywistości, atakowanie tych, którzy poświęcają się służbie cierpiącym członkom społeczeństwa, nikomu nie przynosi pożytku.

5. W tym XXVIII Światowym Dniu Chorych myślę o wielu braciach i siostrach, którzy na całym świecie nie mają dostępu do leczenia, ponieważ żyją w biedzie. Zwracam się zatem do instytucji opieki zdrowotnej i rządów wszystkich krajów świata, aby mając na uwadze aspekt ekonomiczny, nie zaniedbywały sprawiedliwości społecznej. Ufam, że łącząc zasady solidarności i pomocniczości, zostanie podjęta współpraca dla zapewniania wszystkim dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w celu ochrony i odzyskiwania zdrowia. Z serca dziękuję wolontariuszom, którzy oddają się służbie chorym, uzupełniając w wielu przypadkach braki strukturalne i odzwierciedlając poprzez gesty czułości i bliskości obraz Chrystusa Dobrego Samarytanina.

Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, zawierzam wszystkich, którzy dźwigają ciężar choroby wraz z ich rodzinami, a także wszystkich pracowników służby zdrowia. Wszystkich z czułością zapewniam o bliskości w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 3 stycznia 2020 r.,
we wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus

Franciszek

XVII Konkurs Parafialny Kolęd i Pastorałek

W niedzielę 12 stycznia 2020 r. o godz. 14 w naszym kościele parafialnym w Niedźwiedziu odbył się konkurs kolęd i pastorałek w wykonaniu dzieci. W tym roku uczestniczyły też klasy ze Szkoły Podstawowej z Niedźwiedzia. Śpiewając kolędy razem rozpoczęliśmy to nasze radosne spotkanie - kolędowanie przy żłóbku Jezusa, a potem już solo, jako klasy czy zespół - były wykonywane kolędy, które oceniały w tym roku: s. Agnieszka, p. Kazimiera i p. Joanna /a miały dużo do roboty/. W kolędowaniu pomagał nam zespół muzyczny naszych 6 chłopaków, przygrywając i śpiewając oraz ks. Dominik, s. Teresa i s. Justyna. Cieszyła nas ogromna frekwencja uczestników i parafian w tym roku na tym konkursie - za to więc Wam wszystkim - Bóg zapłać!

Solistów było w tym konkursie 12 osób, zespołów zaś 10 oraz klasy ze Szkoły podstawowej w Niedźwiedziu: kl.III, kl. Vb, kl. VIb, kl. VIIIa i VIIIb. Wielką radość sprawił nam wszystkim występ malucha Jasia Przybytek 3 latka.

W tym roku Grand Prix zdobył zespół - Konrad i Kalina Klimek.

I miejsce solo

Domagała Maria, Kacik Agnieszka

II miejsce solo

Joanna Piwowar, Kacik Karolina

III miejsce solo

Kraus Marcelina, Kuczaj Zuzanna

I miejsce zespół

Sochacka Magdalena i Lilianna oraz Michorczyk Oliwia

Joanna i Patryk Liberda

II miejsce zespół

Bolisęga Emilia i Igor

Haras Krystian i Tucka Paulina

III miejsce zespół

Potaczek Emilia i Agnieszka

Adamczyk Sebastian i Zapała Tomasz

Na zakończenie ks. Proboszcz udzielił wszystkim błogosławieństwa i po odśpiewaniu kolędy: Podnieść rączkę Boże Dziecię... wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni do zbiorowego zdjęcia a zwycięzcy Konrad i Kalina Klimek śpiewali nam kolędę - Maryjo czy Ty wiesz...

Bóg zapłać Wszystkim - za wspólne kolędowanie przy żłóbku Jezusa Chrystusa

FATIMA W NIEDŹWIEDZIU

Dzieci i młodzież Ruchu Światło –Życie wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza naszej parafii, przygotowały inscenizację objawień fatimskich. Przedstawienia miały miejsce 19 oraz 20 października 2019 r., w kościele MB Różańcowej w Niedźwiedziu.

Nasz występ dedykowaliśmy św. Janowi Pawłowi II –który w swej młodości w sposób szczególny ukochał teatr. W 41. rocznicę Jego wyboru na Stolicę Piotrową i w 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki do naszej ojczyzny –chcieliśmy uczcić te wydarzenia spektaklem pt. „Pani z Fatimy”.

Zaangażowanych zostało 27 aktorów którzy w perfekcyjny sposób, przenieśli nas do małej wioski Ajustrel, należącej do parafii fatimskiej. W tym miejscu spotkanie z Matką Najświętszą poprzedziło potrójne zjawienie się Anioła. Przygotowywał on dzieci -Franciszka, Hiacyntę i Łucję –do spotkania z Matką Najświętszą. Niełatwe czasy w których przyszło żyć dzieciom fatimskim, dały się odczuć podczas przedstawienia. Czekały ich bowiem wśród społeczeństwa w którym żyli: wyśmiewanie, ucisk, niezrozumienie, więzienie, zastraszanie, kpiny, szyderstwa -to tylko część sytuacji z jakimi musiały zmierzyć się dzieci. Jednak umiłowawszy Maryję całym swym sercem, mężnie znosili te cierpienia –ufając całym swym dziecięcym sercem Maryi.

Poprzez wielotygodniowe próby i przygotowania, dzieci i młodzież poświęciły swój wolny czas i wysiłki, ku jak najlepszemu przekazowi wydarzeń sprzed ponad 100 lat. Czynili to z wielką radością i troską o każdy szczegół. Wiele osób nie opuściło ani jednej próby, zawsze będąc w gotowości do udoskonalania swojego warsztatu pracy.

Nasz Chór Parafialny „Oremus”, pod przewodnictwem s. Teresy –poprzez wspaniały śpiew, kierował nasze myśli i serca ku Maryi, pozwalając nam tym samym, na chwile refleksji i zadumy. Stroje i odpowiednia charakteryzacja aktorów pod opieką s. Justyny, nie miała sobie równych. Każdy młody aktor miał starannie dobrany strój i dopasowany w każdym szczególe.

Ks. Proboszcz Marek Wójcik w podsumowaniu naszego przedsięwzięcia, wyraził radość z naszego zaangażowania. Dziękujemy Ks. Proboszczowi za to, że zawsze jest dla nas wsparciem oraz za pomoc okazaną nam w przygotowaniach. Dziękujemy za każde dobre słowo, którym motywuje nas do dalszego podejmowania różnorakich inicjatyw -Bóg zapłać.

Pamiątkowe nagranie z tego wydarzenia będziemy mieć dzięki uprzejmości pana Roberta Domańskiego, który zawsze nas wspomaga i jest gotów do niesienia nam pomocy.

Po przedstawieniu w niedzielę, mogliśmy usiąść przy wspólnym stole –o który zadbały nasze kochane mamy wraz z pomocą pani Magdaleny i pani Krystyny. Dziękujemy za każdy przygotowany smakołyk i troskę, aby niczego nam nie zabrakło. Zdjęcia w galerii.

Ks. Dominik Woch

Jubileusz 20-lecia istnienia Stowarzyszenia Św. Brata Alberta

„Ten jest dobry – kto chce być dobry” – św. Brat Albert

20 lat istnienia Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych
im. Św. Brata Alberta
przy Parafii  św. Sebastiana w Niedźwiedziu.

27 X 2019 r. – niedziela – nasza wspólnota przeżywała dziękczynne „Te Deum” za 20 lat istnienia i działania Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych im. Św. Brata Alberta. O godz. 14³⁰ w kościele parafialnym – licznie przybyli na Mszę św., należący do Stowarzyszenia oraz Ci, którzy w różny sposób pomagają. Mszę św. koncelebrowaną sprawowali: ks. Prałat Józef Niedźwiedzki, ks. Dominik Woch i ks. Proboszcze Marek Wójcik. Delegacja Stowarzyszenia: p. Tadeusz Kowalczyk i p. Czesław Hudomięt – uroczyście wnieśli przed Mszą św. relikwie św. Brata Alberta i duży bochen chleba. Na zakończenie Mszy św. ks. proboszcz odmówił litanię do św. Brata Alberta oraz podziękował wszystkim za troskę przez  te 20 lat nad naszym parafialnym Stowarzyszeniem. Warto – podziękować – prezesom – p. Janowi Krzysztofiak, p. Tadeuszowi Kowalczyk, p. Zofii Drajewicz, p. Zofii Opach. Panu Andrzejowi Pacanowskiemu, za prowadzenie księgowości od powstania Stowarzyszenia. Rehabilitantkom – p. Jolancie Pacanowskiej, p. Agnieszce Kuczaj, p. Sylwia Zapała, p. Justynie Sater, p. Izabeli Kurzeja. Wolontariatowi ze szkoły z Niedźwiedzia z opiekunką p. Joanną Cichańską i p. Katarzyną Majdą za cichą pracę w prowadzeniu świetlicy oraz liczne akcje i kwesty. Za wsparcie ze strony Gminy – p. Januszowi Potaczek – wójtowi seniorowi. Wszystkim paniom z kuchni,  p. Janowi Potaczek z piekarni oraz wszystkim, którzy swą pracą, ofiarą i modlitwą wspierali działalność Stowarzyszenia. Ks. Proboszcz – udzielił następnie błogosławieństwa relikwiami św. Brata Alberta i przez ich ucałowanie uczciliśmy Jego obecność wśród nas.

Druga część spotkania odbyła się w siedzibie naszego Stowarzyszenia w „starej plebanii”. Najpierw gorącym i słodkim poczęstunkiem – a potem wspomnieniami z podziękowaniami i nagrodami. Tą część prowadziła obecna prezes Stowarzyszenia p. Zofia Opach. Głoś zabrał wójt p. Rafał Rusnak – oraz wójt senior p. Janusz Potaczek. Graniem i śpiewaniem – urozmaiciła nam to spotkanie kapela „Kościelniaki” z Olszówki. Dobry gorący bigos „jubileuszowy”, śpiewanie – aż wreszcie uroczysty tort – zakończył nasze oficjalne świętowanie. Zdjęcia w galerii.

Wszystkim, którzy przez te lata zapisali się w działalność Stowarzyszenie św. Brata Alberta i którzy przygotowali tą skromną uroczystość jubileuszową 20 – lecia istnienia Stowarzyszenia – składam serdeczne – Bóg zapłać!
I z serca udzielam błogosławieństwa kapłańskiego.

Ks. Proboszcz Marek Wójcik